Ειχα υποσχεθεί μια συνεχεια σε αυτο το κειμενο και ισως ηρθε η ωρα να σκορπισω μπροστα σας και παλι τις σκέψεις μου...
Αυτη τη φορα θα ασχοληθω με το θεμα των αναπληρωτων και ωρομίσθιων καθηγητων μέσης εκπαίδευσης
Αφορμη για αυτο στάθηκε η πολυωρη (αλλα οταν λέμε πολυωρη μιλάμε για ΠΟΛΥωρη -ακομη και διημερη-) αναμονή μου έξω απο τις πόρτες της δευτεροβάθμιας εκπαιδευσης δυτικής Θεσσαλονικης. Αναμονη για μια πολυπόθητη αίτηση -ντροπης- για μια θέση στην εκπαιδευση, ακομα και σαν αναπληρωματικος...
Αυτη τη φορα θα ασχοληθω με το θεμα των αναπληρωτων και ωρομίσθιων καθηγητων μέσης εκπαίδευσης
Αφορμη για αυτο στάθηκε η πολυωρη (αλλα οταν λέμε πολυωρη μιλάμε για ΠΟΛΥωρη -ακομη και διημερη-) αναμονή μου έξω απο τις πόρτες της δευτεροβάθμιας εκπαιδευσης δυτικής Θεσσαλονικης. Αναμονη για μια πολυπόθητη αίτηση -ντροπης- για μια θέση στην εκπαιδευση, ακομα και σαν αναπληρωματικος...
Ξεκιναω λοιπον μια ωραια Τεταρτη να παω κι εγω, γνώστης απο χρόνια της κατάστασης του "πρεπει να πεθάνουν καμια 18000 καθηγητές για να διδαξεις", φοραω το αδιάφορο μου βλέμμα και συναντω μερικες εκατονταδες συναδελφους στην ουρα που επελεξαν να φορεσουν το δολοφονικο τους βλέμμα μιας και γνωριζαν και αυτοι την παραπάνω ρήση και σκεφτόντουσαν πολυ σοβαρά να το αναλάβουν οι ιδιοι και να μην αφησουν τον Δημιουργο να το πραξει... Λοιπόν, τι λεει ο κατα τ' αλλα σοφός λαός μας;; Ολα τα 'χε η Μαριωρη...παρε και μια διακοπή ρεύματος!!! Ε περιττο να περιγραψω το τι εγινε τοτε!!! Με το που ανακοινωνουν οτι επεσε το συστημα και δεν γινεται να συνεχίσουν οι εγγραφες για εκεινη την μερα "ειδα" μεσα στο απόλυτο σχεδον σκοταδι τους "δολοφονους" συναδελφους μου να εξαγριόνονται μεχρις εσχατων!! Κοντέψαμε να ποδοπατηθουμε και δεν κανω καθολου πλακα! Δεν εφευγε κανεις! Ο κλιματισμος εννοειται πως δεν υπηρχε!! Και ολα αυτα γιατι;;; Για το τιποτα! Η΄ μάλλον οχι για το τιποτα... Ερχομαι εδω και σε γυριζω χρόνια πισω αναγνωστη μου. Στα 1998. Θα μου πεις: "γιατι τόσο πισω; που κολλαει τωρα αυτο;" ."Κι ομως, κι όμως" θα πω και θα μειδιασω...
Ετοιμοι για αναδρομή;; Παμε! Πισω στα 1998 λοιπον και εξω απο τα σχολικα συγκροτηματα της χώρας γινεται χαμος! Μιλαω κυριολεκτικα για ξυλο. Οχι, οχι δεν καναν οι "αλητες" οι μαθητες (κατα την προσφιλη ρηση του καθηγητη Μπαμπινιωτη) καμια κατάληψη. Εκπαιδευτικοι VS εκπαιδευτικων ήταν η μαχη. Και τι μάχη! Μεταξυ αδιοριστων! Ναι, ναι ολοι ηταν αδιοριστοι... Σε μετεφερα αναγνωστη μου στην πρωτη παγκοσμια πρεμιερα του ΑΣΕΠ Εκπαιδευτικων...!! Εχουμε λοιπον αριστερους και προοδευτικους γενικα καθηγητες απο τη μια να κραταν τα μποσικα και απο την αλλη παρασυρμενους απο τη μεγάλη ευκαιρια αλαλαζοντες εκπαιδευτικους να ζητουν να φυγουν απο τη μεση οι "αλλοι" για να μπουν να δωσουν εξετασεις!!! Δεν θα μπω σε λεπτομερειες για τα επιχειρήματα των μεν και των δε παρα μόνο στα βασικα. Λοιπον οι αντιδρωντες υποστηριζαν πως ο ΑΣΕΠ ειναι μια καταφανερη αμφισβητηση του πτυχιου που το ιδιο το κρατος μεσω του δημοσιου πανεπιστημιου σου εδινε με σκοπο να κοψει τη στροφιγγα προς τους διορισμους (σου λεει δεν ειναι ολοι ικανοι να διδαξουν δεν εχουν γνωσεις. Βεβαια εμεις το πιστοποιησαμε οτι εχουν λιγο πριν αλλα δεν πειραζει). Απο την αλλη οι αντιπαλοι τους ελεγαν πως ειναι ευκαιρια τωρα με την καταργηση τηε επετηριδας να μπουμε τωρα στα σχολεια και να παρακαμψουμε αλλους που περιμεναν χρόνια αφου "ο θανατος σου ειναι η ζωη μου"...!! Επικρατησαν οι δευτεροι...δυστυχως!
Τωρα θα σε επαναφερω στο σήμερα. Ειπαμε: ειμαστε στη δευτεροβαθμια εκπαιδευση, ειμαστε στριμωγμενοι, χωρις ρευμα, χωρις κλιματισμο και...εξαγριωμένοι. Ωραια, περασε η μερα, φυγαμε απραγοι. Την επομενη τα πραγματα ηταν χειροτερα...
Καπου εκει λοιπον, στριμωγμενος μεσα στο μεγαλυτερο πληθος, σκεφτομαι "τι κανουμε εδω εμεις; Γιατι ειμαστε ετσι; Γιατι πεταμε την αξιοπρεπεια μας στα σκουπιδια; Ειμαστε εκπαιδευτικοι, ειμαστε ενα!" Πιανω κουβέντα με ενα συναδελφο. Μοιραζομαι τη σκεψη μου και κουναει καταβατικα το κεφαλι. Μου λεει πως εχω δικιο. Καπου εκει φευγει το πρωτο μπινελικι για τη σειρα. Το ξεκατινιασμα ειναι θεμα δευτερολεπτων και δεν αργει να γινει Ο χαμος...
Σε τι θεση ηρθαμε μονοι μας...;;; Το αξιζουμε ολο αυτο το πραγμα; Και λεω το εξης: αν ειχαμε επιμεινει στην επετηριδα τωρα δεν θα ξεραμε οτι σε λιγα χρονια θα διοριστουμε να κανουμε αυτο που σπουδασαμε;
Ειδα ανθρωπους ανω των 35 να παρακαλανε και να σπρωχνονται μαζι με 22 χρονους για μια αιτηση χωρις αντικρισμα. Ειδα μητερες με τα παιδια τους να παρακαλανε για λιγο χωρο για να μην ποδοπατηθουν. Ειδα ανθρωπους με σκυμενο το κεφαλι. Ειδα αιτησεις για ωρομισθιους σε καθε γωνια της Ελλαδας, για λιγα ψωροευρω κι αυτα αναδρομικα...Κι ομως, ΕΜΕΙΣ παιξαμε το παιχνιδι τους. ΕΜΕΙΣ τρωγομασταν εκεινη τη στιγμη μεταξυ μας. Εμεις βλεπαμε να μας προσπερναει το σημερα και το χθες μας να μας σκιαζει. Σκυψαμε για αλλη μια φορα το κεφαλι. Στην εισοδο μελη του σωματειου προσπαθουσαν να μιλησουν στον κοσμο για το πως να παλεψουμε ολοι μαζι να αλλαξουμε αυτη την κατασταση. Οι διερχόμενοι επαιρναν μια ανακοινωση, πηγαιναν παρακατω και την πετουσαν...
Πρεπει επιτελους κατι να γινει, πρεπει κατι να αλλαξει. Ποτε θα καταλαβουμε οτι ολο αυτο δεν μας αξιζει;;; Ολα ομως ξεκιναν απο πολυ νωρις, απο το σχολειο ακομα και απο την νοοτροπια που αποκταμε. Επειτα, απο την σταση ζωης μας στο πανεπιστημιο. Ολα ειναι μια αλυσιδα, ολα εχουν μια φυσιολογικη ροη. Ως ποτε θα μας προσπερναει η ζωη μας και εμεις θα την κοιταμε απαθεις; Η μεγαλυτερη μας ηττα ηταν οτι μας εκαναν να πιστευουμε πως δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα. Για να δουμε....!
Υ.γ.: Φετος ηταν χρονια για ΑΣΕΠ. Δεν θα δωσουμε. Υπαρχει κριση μας ειπαν, δεν ειναι ωρα για διορισμους. Σε 2 χρονια θα ναι πολλες εκατονταδες οι επιπλεον νεοι συναδελφοι. Θα ακονισουμε ξανα τα μαχαιρια μας....
Εφυγα σκεπτικος. Επρεπε να παω στη δουλεια μου -που ποτε δεν εκπαιδευτηκα για αυτην- με τις μηνιαιες συμβασεις και να κοπιασω για 700 ευρω... Ευτυχως ειχα κι αυτο...(;;;)
Ετοιμοι για αναδρομή;; Παμε! Πισω στα 1998 λοιπον και εξω απο τα σχολικα συγκροτηματα της χώρας γινεται χαμος! Μιλαω κυριολεκτικα για ξυλο. Οχι, οχι δεν καναν οι "αλητες" οι μαθητες (κατα την προσφιλη ρηση του καθηγητη Μπαμπινιωτη) καμια κατάληψη. Εκπαιδευτικοι VS εκπαιδευτικων ήταν η μαχη. Και τι μάχη! Μεταξυ αδιοριστων! Ναι, ναι ολοι ηταν αδιοριστοι... Σε μετεφερα αναγνωστη μου στην πρωτη παγκοσμια πρεμιερα του ΑΣΕΠ Εκπαιδευτικων...!! Εχουμε λοιπον αριστερους και προοδευτικους γενικα καθηγητες απο τη μια να κραταν τα μποσικα και απο την αλλη παρασυρμενους απο τη μεγάλη ευκαιρια αλαλαζοντες εκπαιδευτικους να ζητουν να φυγουν απο τη μεση οι "αλλοι" για να μπουν να δωσουν εξετασεις!!! Δεν θα μπω σε λεπτομερειες για τα επιχειρήματα των μεν και των δε παρα μόνο στα βασικα. Λοιπον οι αντιδρωντες υποστηριζαν πως ο ΑΣΕΠ ειναι μια καταφανερη αμφισβητηση του πτυχιου που το ιδιο το κρατος μεσω του δημοσιου πανεπιστημιου σου εδινε με σκοπο να κοψει τη στροφιγγα προς τους διορισμους (σου λεει δεν ειναι ολοι ικανοι να διδαξουν δεν εχουν γνωσεις. Βεβαια εμεις το πιστοποιησαμε οτι εχουν λιγο πριν αλλα δεν πειραζει). Απο την αλλη οι αντιπαλοι τους ελεγαν πως ειναι ευκαιρια τωρα με την καταργηση τηε επετηριδας να μπουμε τωρα στα σχολεια και να παρακαμψουμε αλλους που περιμεναν χρόνια αφου "ο θανατος σου ειναι η ζωη μου"...!! Επικρατησαν οι δευτεροι...δυστυχως!
Τωρα θα σε επαναφερω στο σήμερα. Ειπαμε: ειμαστε στη δευτεροβαθμια εκπαιδευση, ειμαστε στριμωγμενοι, χωρις ρευμα, χωρις κλιματισμο και...εξαγριωμένοι. Ωραια, περασε η μερα, φυγαμε απραγοι. Την επομενη τα πραγματα ηταν χειροτερα...
Καπου εκει λοιπον, στριμωγμενος μεσα στο μεγαλυτερο πληθος, σκεφτομαι "τι κανουμε εδω εμεις; Γιατι ειμαστε ετσι; Γιατι πεταμε την αξιοπρεπεια μας στα σκουπιδια; Ειμαστε εκπαιδευτικοι, ειμαστε ενα!" Πιανω κουβέντα με ενα συναδελφο. Μοιραζομαι τη σκεψη μου και κουναει καταβατικα το κεφαλι. Μου λεει πως εχω δικιο. Καπου εκει φευγει το πρωτο μπινελικι για τη σειρα. Το ξεκατινιασμα ειναι θεμα δευτερολεπτων και δεν αργει να γινει Ο χαμος...
Σε τι θεση ηρθαμε μονοι μας...;;; Το αξιζουμε ολο αυτο το πραγμα; Και λεω το εξης: αν ειχαμε επιμεινει στην επετηριδα τωρα δεν θα ξεραμε οτι σε λιγα χρονια θα διοριστουμε να κανουμε αυτο που σπουδασαμε;
Ειδα ανθρωπους ανω των 35 να παρακαλανε και να σπρωχνονται μαζι με 22 χρονους για μια αιτηση χωρις αντικρισμα. Ειδα μητερες με τα παιδια τους να παρακαλανε για λιγο χωρο για να μην ποδοπατηθουν. Ειδα ανθρωπους με σκυμενο το κεφαλι. Ειδα αιτησεις για ωρομισθιους σε καθε γωνια της Ελλαδας, για λιγα ψωροευρω κι αυτα αναδρομικα...Κι ομως, ΕΜΕΙΣ παιξαμε το παιχνιδι τους. ΕΜΕΙΣ τρωγομασταν εκεινη τη στιγμη μεταξυ μας. Εμεις βλεπαμε να μας προσπερναει το σημερα και το χθες μας να μας σκιαζει. Σκυψαμε για αλλη μια φορα το κεφαλι. Στην εισοδο μελη του σωματειου προσπαθουσαν να μιλησουν στον κοσμο για το πως να παλεψουμε ολοι μαζι να αλλαξουμε αυτη την κατασταση. Οι διερχόμενοι επαιρναν μια ανακοινωση, πηγαιναν παρακατω και την πετουσαν...
Πρεπει επιτελους κατι να γινει, πρεπει κατι να αλλαξει. Ποτε θα καταλαβουμε οτι ολο αυτο δεν μας αξιζει;;; Ολα ομως ξεκιναν απο πολυ νωρις, απο το σχολειο ακομα και απο την νοοτροπια που αποκταμε. Επειτα, απο την σταση ζωης μας στο πανεπιστημιο. Ολα ειναι μια αλυσιδα, ολα εχουν μια φυσιολογικη ροη. Ως ποτε θα μας προσπερναει η ζωη μας και εμεις θα την κοιταμε απαθεις; Η μεγαλυτερη μας ηττα ηταν οτι μας εκαναν να πιστευουμε πως δεν μπορουμε να κανουμε τιποτα. Για να δουμε....!
Υ.γ.: Φετος ηταν χρονια για ΑΣΕΠ. Δεν θα δωσουμε. Υπαρχει κριση μας ειπαν, δεν ειναι ωρα για διορισμους. Σε 2 χρονια θα ναι πολλες εκατονταδες οι επιπλεον νεοι συναδελφοι. Θα ακονισουμε ξανα τα μαχαιρια μας....
Εφυγα σκεπτικος. Επρεπε να παω στη δουλεια μου -που ποτε δεν εκπαιδευτηκα για αυτην- με τις μηνιαιες συμβασεις και να κοπιασω για 700 ευρω... Ευτυχως ειχα κι αυτο...(;;;)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου